Er is een strand.

De kinderen noemen het een zoekstrand.

Ze rapen emmers vol schelpen, bouwen zandkastelen, laten oude vliegers op en vinden lang verloren sleutels.

De ouderen noemen het een verloren strand.

Ze graven hun nagels kapot op zoek naar het kind dat er verloren liep. Ze horen het lachen in de golven voor het kopje onder ging.

Tenen in het zand wroeten oude verhalen op.

Al wie er komt, loopt verloren en zoekt de weg.

Iemand zoekt Niemand.

Niemand zoekt een lief.

Een lief zoekt een man.

Een man zoekt een moeder.

Een moeder zoekt een kind.

Een kind zoekt naar vleugels.​

​

“Zandzoekers” is het eerste theaterstuk van WeThePeople. Het is een poëtische vertelling over de mens. Het stelt vragen zonder antwoorden en vertelt verhalen zonder einde die steeds opnieuw beginnen.